Wintervakantie in St Jakob in Defereggental

Het moest er maar weer eens van komen, lekker op wintervakantie. We gaan nooit skiën of zo maar wel lekker wandelen. Dit jaar hebben we opnieuw gezocht naar rust en stilte en we wisten dat we dat bij Ulrich Mohr konden vinden. In november had ik hem een mailtje gestuurd met de vraag of hij nog een huisje beschikbaar had en gelukkig bleek dat het geval. Lekker naar Oostenrijk dus.

We zijn op  zondagochtend vertrokken. Eerst wilde ik de nacht van zaterdag op zondag rijden, maar uiteindelijk was dat geen goed idee. Zondag’s zes uur uit de veren, eten en auto laden en om half acht reden we weg. Het is bijna 1100 km dus we arriveerden om acht uur ‘s avonds. Het huisje was nog net zo fijn als in onze gedachten. Snel alles naar binnen gebracht, ingericht en lampjes rond de ramen opgehangen. Want Oostenrijkers kennen maar een soort licht: heel veel licht. Dus om verblinding tegen te gaan hebben we zelf kerstverlichting meegenomen. Heel romantisch.

De volgende dag zijn we gelijk lekker op pad gegaan. Via Silian de berg op naar Kalkstein. Daar lekker gewandeld en een bakje koffie gedronken. Op de terugweg gestopt in Liens, lekker rondgekeken en daarna heerlijk gegeten bij Adlerstuberl, ons vaste restaurant als we hier in de buurt zijn. Het was weer voortreffelijk.

Eenmaal thuis gekomen hebben we de matrassen van de twee andere bedden op het matras gegooid van het bed in de kamer waar wij sliepen, in de hoop wat zachter te kunnen liggen. Het tweepersoonsmatras was vermoedelijk uitgehouwen uit een lokale berg of zo….graniet hard.

Heerlijk geslapen en opnieuw op pad. Nu naar Hinterbichl. Maar door de sneeuwbuien was dit niet echt een succes. Complete white-outs door de wind. We hebben nog geprobeerd te wandelen, maar het was niet te doen. Als alternatief maar lekker koffie met Apfelstrudl genuttigd….. wordt je heel tevreden van.

Toen we ‘s avonds thuis kwamen hebben we nog een rondje gelopen en genoten van de vallende sneeuw. 

Prachtig om te zien dat alles weer een mooi nieuw wit deklaagje krijgt waardoor het er weer sprookjesachtig uitziet. Alle graslanden weer wit, alle berghellingen weer wit en ook de bomen weer wit. Geweldig.

De meeste sneeuw was al in november gevallen (ruim anderhalve meter) en de restanten daarvan liggen er nog steeds. Die waren helemaal vies en modderig, maar door de sneeuwval zijn ze nu weer prachtig wit.

Het uitzicht uit ons raampje was als vanouds weer geweldig. Het kerkje helemaal ingesneeuwd en het dorpje erachter weer in winterwit gehuld. 

Toen we in Lienz waren zijn we even doorgereden naar de InterSpar. Zo leuk om tussen alle typisch Oostenrijkse spulletjes te snuffelen. Maar wat bleek, de InterSpar wordt verbouwd tot een HyperSpar en daarom is het nu tijdelijk een miniSpar. We hebben er wel boodschappen gedaan, maar dat hadden we ook in St Jakob kunnen doen, die heeft een bijna even grote Spar. 

Lienz is onveranderlijk. Het statige Luxus Grand hotel domineert nog altijd het hoofdplein en de winkeltjes eromheen zijn in twintig jaar niet veranderd….. nou ja, behalve de fotowinkel waar we ooit een cameraatje voor Irm hebben gekocht, dat is er niet meer. Voor de rest: alles hetzelfde. Heerlijk.

Vandaag is het alweer de negende. We zijn wat vroeger opgestaan. Irm had de ontbijttafel prachtig gedekt en we hebben gezellig samen het ontbijt genuttigd. Daarna op het gemakje onszelf aangekleed en om even twaalf uur waren we op pad. We hadden bedacht om naar het Winklertal te gaan. Dat is  zegmaar tegenover Kalkstein. Nooit eerder geweest. De toegang liep door een nauw dal en we kwamen in een gebied waar rodelen hoogtij viert. Overal sleetjes. Toen de weg ophield hebben we de auto geparkeerd en zijn we een stuk gaan lopen. Prachtig gebied en ook hier volop sneeuw. 

Na het wandelen lekker een broodje gegeten en toen weer op pad gegaan. Ik had op de kaart een bergweg gezien waarmee we een rondtocht konden maken waarbij we weer redelijk in de buurt van Lienz uit zouden komen. Die liep over de 111. De ingang daarvan was vlak bij waar we al waren. Dit bleek een pittoresk bergpasje te zijn  waar het op veel stukken niet breder was dan een auto. Honderduizend bochten en van laag naar hoog en weer omlaag. Minuscule dorpjes van slechts enkele huizen kwamen en gingen en de slingerweg reeg ze aaneen tot een prachtige route.

Maandag 10 februari. Vandaag moest ik de andere autobahn vignet in de auto ophangen. Ik had er twee gekocht omdat ze maar tien dagen geldig zijn. Wat blijkt, ik had de tweede al opgeplakt…..de eerste heeft nooit op het raam gezeten. Nu maar hopen dat ze geen bekeuring uitschrijven……

We zijn rond het middaguur vertrokken. Irm was niet helemaal lekker, dus besloten we zoveel mogelijk met de auto te doen. Eerst naar Lienz een bestelling ophalen, daarna boodschappen bij de Spam en daarna naar Kalstein gereden om lekker koffie met Apfelstrudl te gaan drinken/eten. Op de terugweg nog naar een Baumarkt geweest om eens te kijken of ze hier hele andere dingen verkopen dan in Nederland….. maar dat viel mee. Uit het aanbiedingenrek natuurlijk nog was meegenomen….hihi

Daarna weer lekker gaan eten bij Adlerstuberl. Heerlijke Wiener Schitzel met frietjes…… was weer lekker. Nu zijn we weer thuis en zit Irm lekker te puzzelen.

11 feb 2020
Vannacht heeft het enorm gesneeuwd. Het is gisteravond begonnen. We liepen nog even een rondje en het sneeuwde heerlijk. Even een impressie:

   

 

Dat heeft door de nacht heen gezorgd voor een prachtig winter wonderland